You have no items in your shopping cart.
شبی که آسمان صاف بود و مهتاب می درخشید٬ ما را به دیدن رصدگاه تاشکند بردند. در آنجا٬ ساختمانی – همانند چاهی ژرف در زمین ساخته شده بود که زینه یی آهنین دات و درون آن را چراغ های برق روشن می کردند برا دیدین آن چه در زیر زمین بود٬ آدم بایستی از آن زینه آهنین پایین برود.
مهمان دار گفت:
در داخل این چاه که صد متر ژرفا دارد٬ ساعت بسیار دقیقی نصب است که اعشار ثانیه و لحظه های بسیار کوچک زمان را نشان میدهد٬ برای دیدن این ساعت لازم است که یک نفر به تنهایی پایین برود زیرا تنفس چند نفر بر هوای آن جا اثری ناگوار و زیان بر بر جای می گذارد